ตามที่เป็นที่รู้จักทั่วไปกฎพื้นฐานของกลศาสตร์ของกาลิเลอี - นิวตัน ซึ่งเป็นที่รู้จักในนามว่า กฎของความเฉื่อย เราอาจระบุได้ดังต่อไปนี้ : ตัววัตถุที่ถูกนำออกไปไกลจากตัววัตถุอื่น ๆ เพียงพอ อยู่ในสถานะนิ่งหรือเคลื่อนที่อย่างสม่ำเสมอในแนวตรงต่อไป กฎนี้ไม่เพียงพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการเคลื่อนที่ของตัววัตถุ แต่มันพูดถึงตัววัตถุอ้างอิงหรือระบบของพิกัดที่อนุญาตให้ได้ในกลศาสตร์ ซึ่งอาจถูกใช้ในคำอธิบายเชิงกลได้ด้วย ดาวประจำที่ที่สามารถมองเห็นได้ เป็นตัววัตถุ ซึ่งกฎของความเฉื่อยใช้ได้อย่างแน่นอนในการประมาณระดับสูง ตอนนี้ถ้าเราใช้ระบบของพิกัดซึ่งถูกติดอย่างแข็งเกร็งกับโลก ดังนั้นสัมพัทธ์กับระบบนี้ ดาวประจำที่ทุกดวงเคลื่อนที่อยู่ในวงกลมที่มีรัศมีมโหฬาร ในช่วงวันทางสุริยคติ ผลซึ่งตรงกันข้ามกับคำกล่าวเกี่ยวกับกฎของความเฉื่อย ดังนั้นถ้าเราปฏิบัติตามกฎนี้ เราจะต้องอ้างอิงการเคลื่อนที่เหล่านี้กับระบบของพิกัดซึ่งสัมพัทธ์กับระบบพิกัดที่ดาวประจำที่ไม่ได้เคลื่อนที่เป็นวงกลมเท่านั้น ระบบของพิกัดซึ่งสภาพของการเคลื่อนที่เป็นลักษณะที่กฎของความเฉื่อยใช้ได้สัมพัทธ์กับมัน เราเรียกว่า “ระบบของพิกัดแบบกาลิเลอี” กฎของกลศาสตร์ของกาลิเลอี - นิวตัน อาจถูกมองว่าถูกต้องสำหรับระบบของพิกัดแบบกาลิเลอีเท่านั้นได้
บทความ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น